De koudegolf heeft Nederland alweer even verlaten, maar wat was het heerlijk. Een week op de schaats toerend door Nederland. Tochten makend in en rond de stad (Rotterdam) en de natuur. Als je zo vanaf Rotterdam over de Rotte en de Rottemeren schaats valt het toch weer op hoe anders alles eruit ziet vanaf het water (of ijs dan, in dit geval). En ook hoe mooi de natuur kan zijn zo vlak buiten de stad!
Toch geeft schaatsen een beetje een dubbel gevoel. Aan de ene kant heerlijk over het ijs heen vliegend, genietend van wat je om je heen ziet (en af en toe weer met een ruk uit je gedachten getrokken wordend als je schaats weer in een scheur terecht komt). Typisch Hollandse plaatjes met molens, witte polders, rietoevers, Koek en Zopies en schaatsende mensen. Maar aan de andere kant zie je ook een reiger beteuterd en hongerig naar het bevroren water kijken en vooral: de ongelooflijke rotzooi die mensen kunnen achterlaten!!
Lege boterhamzakjes, kartonnetjes en plastic zakken tegen natte billen, bekertjes alles slingert in de rondte. Ik blijf het toch asociaal vinden. De natuur biedt zoiets moois, vrij voor iedereen om gebruik van te maken en dan krijgt het dit als dank terug. Ik schaam me op zo'n moment toch een beetje voor mijn medemens.
Op zaterdagmiddag had ik het geluk om een familiebezoek te kunnen combineren met een middag schaatsen over de Kortenhoefse plassen. Diezelfde dag werd er een tocht georganiseerd. Met als gevolg hordes mensen die van heinde en verre over de plassen aan het schaatsen waren. Op dat moment begon ik me toch ook nog wat anders af te vragen. Als kind hadden mijn ouders een vijver in de tuin. Als klein meisje leerde ik al dat als de vijver dicht gevroren was, er geen wak in geslagen mocht worden. Mijn vader leerde me dat door het lawaai van op het ijs slaan de visjes van streek raken en dood gaan. Iets waar ik me mijn hele leven toch braaf aan gehouden heb (hoewel ik bij mijn studie wel iets meer leerde over geluid en trillingen onder water, dan alleen visjes die van streek raken ;-) ).
Toen ik die hele massa mensen over het ijs zag glijden (sommige iets soepeler dan de andere) moest ik weer aan de woorden van mijn vader denken. Al die ijzers op het ijs, dat moet toch een behoorlijke herrie geven onder het ijs?? Wat doet dat eigenlijk met alle (in winterrust zijnde) dieren onder het ijs? Is zo'n weekje ijs en schaatsen schadelijk of valt dit allemaal wel mee? De rest van de middag kon de gedachte me toch niet helemaal los laten. Misschien ook een beetje het nadeel van werken als ecoloog, soms is het moeilijk te genieten zonder aan allerlei effecten en gevolgen te piekeren. En de schaatsliefhebber in mij zou het toch wel erg vinden als ik er de natuur schade mee zou toebrengen. Ondertussen was ik de mensenmassa al snel weer ontvlucht door zo ver mogelijk van de vastgestelde route af te dwalen (onderweg concluderend dat het mooiste ijs te vinden was bij de bordjes met 'niet betreden, levensgevaarlijk ijs'. Even in het midden latend of dat wel zo slim was ;-) ).
Terug thuis bleef het toch aan mij knagen. En op een niet zo drukke avond ben ik maar eens gaan googlen naar de effecten van schaatsen op de natuur. Met als resultaat: Vrijwel niets!! Af en toe wordt het eens genoemd onder het kopje waterrecreatie. Maar de specifieke effecten van schaatsen op het waterleven: niks, nada, noppes. Dat viel me toch wel een beetje tegen. Ben ik dan de eerste die zich afvraagt wat er onder het ijs gebeurd bij zo'n massa tocht? In Nederland zijn allerlei effecten van recreatie op natuur onderzocht. Van mountainbikers (een groep waar ik ook toe behoor) tot wandelaars. Als ik dan inschat hoeveel mensen zullen mountainbiken en hoeveel schaatsen, dan winnen de schaatsers in aantallen toch echt. Hoewel het mountainbiken natuurlijk vrijwel het hele jaar doorgaat (broedseizoen!) en schaatsen een enorme piekbelasting geeft. Toch vind ik vreemd dat de effecten van zo'n volkssport nooit nader bekeken zijn. Ik hoop dat er stiekem ergens iemand is die hier iets meer over weet. Ondertussen blijf ik nog even verder googlen of ik iets kan vinden en zet ik mijn schaatsen in het vet. Hopelijk volgende winter weer!!
Toch geeft schaatsen een beetje een dubbel gevoel. Aan de ene kant heerlijk over het ijs heen vliegend, genietend van wat je om je heen ziet (en af en toe weer met een ruk uit je gedachten getrokken wordend als je schaats weer in een scheur terecht komt). Typisch Hollandse plaatjes met molens, witte polders, rietoevers, Koek en Zopies en schaatsende mensen. Maar aan de andere kant zie je ook een reiger beteuterd en hongerig naar het bevroren water kijken en vooral: de ongelooflijke rotzooi die mensen kunnen achterlaten!!
Lege boterhamzakjes, kartonnetjes en plastic zakken tegen natte billen, bekertjes alles slingert in de rondte. Ik blijf het toch asociaal vinden. De natuur biedt zoiets moois, vrij voor iedereen om gebruik van te maken en dan krijgt het dit als dank terug. Ik schaam me op zo'n moment toch een beetje voor mijn medemens.
Op zaterdagmiddag had ik het geluk om een familiebezoek te kunnen combineren met een middag schaatsen over de Kortenhoefse plassen. Diezelfde dag werd er een tocht georganiseerd. Met als gevolg hordes mensen die van heinde en verre over de plassen aan het schaatsen waren. Op dat moment begon ik me toch ook nog wat anders af te vragen. Als kind hadden mijn ouders een vijver in de tuin. Als klein meisje leerde ik al dat als de vijver dicht gevroren was, er geen wak in geslagen mocht worden. Mijn vader leerde me dat door het lawaai van op het ijs slaan de visjes van streek raken en dood gaan. Iets waar ik me mijn hele leven toch braaf aan gehouden heb (hoewel ik bij mijn studie wel iets meer leerde over geluid en trillingen onder water, dan alleen visjes die van streek raken ;-) ).
Toen ik die hele massa mensen over het ijs zag glijden (sommige iets soepeler dan de andere) moest ik weer aan de woorden van mijn vader denken. Al die ijzers op het ijs, dat moet toch een behoorlijke herrie geven onder het ijs?? Wat doet dat eigenlijk met alle (in winterrust zijnde) dieren onder het ijs? Is zo'n weekje ijs en schaatsen schadelijk of valt dit allemaal wel mee? De rest van de middag kon de gedachte me toch niet helemaal los laten. Misschien ook een beetje het nadeel van werken als ecoloog, soms is het moeilijk te genieten zonder aan allerlei effecten en gevolgen te piekeren. En de schaatsliefhebber in mij zou het toch wel erg vinden als ik er de natuur schade mee zou toebrengen. Ondertussen was ik de mensenmassa al snel weer ontvlucht door zo ver mogelijk van de vastgestelde route af te dwalen (onderweg concluderend dat het mooiste ijs te vinden was bij de bordjes met 'niet betreden, levensgevaarlijk ijs'. Even in het midden latend of dat wel zo slim was ;-) ).
Terug thuis bleef het toch aan mij knagen. En op een niet zo drukke avond ben ik maar eens gaan googlen naar de effecten van schaatsen op de natuur. Met als resultaat: Vrijwel niets!! Af en toe wordt het eens genoemd onder het kopje waterrecreatie. Maar de specifieke effecten van schaatsen op het waterleven: niks, nada, noppes. Dat viel me toch wel een beetje tegen. Ben ik dan de eerste die zich afvraagt wat er onder het ijs gebeurd bij zo'n massa tocht? In Nederland zijn allerlei effecten van recreatie op natuur onderzocht. Van mountainbikers (een groep waar ik ook toe behoor) tot wandelaars. Als ik dan inschat hoeveel mensen zullen mountainbiken en hoeveel schaatsen, dan winnen de schaatsers in aantallen toch echt. Hoewel het mountainbiken natuurlijk vrijwel het hele jaar doorgaat (broedseizoen!) en schaatsen een enorme piekbelasting geeft. Toch vind ik vreemd dat de effecten van zo'n volkssport nooit nader bekeken zijn. Ik hoop dat er stiekem ergens iemand is die hier iets meer over weet. Ondertussen blijf ik nog even verder googlen of ik iets kan vinden en zet ik mijn schaatsen in het vet. Hopelijk volgende winter weer!!
RSS-feed
