Last week (Sunday the 3th of February) I arrived (tired, but with no troubles) in Lilongwe, capital city of Malawi. VSO picked me up from the airport and the rest of the week I received an In Country Training with lessons en presentations about the Malawian culture, politics, language, VSO policies, safety regulation and practical stuff like using the public transport over here (quit a challenge I can tell you…). Together with me there were 6 other volunteers in the ICT from all over the world. 3 Philipinas who also are going to work on the climate change project, a Indonesian ICT guy, a Ugandan guy who works on HIV and AIDS education and a German, who will be working on communication. The week was quit tiresome with lessons for 8 am till 6 pm and in the evening lot’s of social events and meetings. But it was great fun as well!!

In this week we also received more information about the programme we (me and the Philipinas and later this month also and Indonesian woman and Florent a French guy will join us) will be working on.

In short. This is what it is all about:
We will work on the WATERS project (Waters Futures: Towards Equitable Resource Management). The project is funded by the Scottish Government through the Climate Justice Fund (CJF). The project goal is to link local government, civil society and community to enable equitable climate proof intergrated water management in the four priority districts of Malawi: Karonga, Salima, Chikhwawa ans Nsanje.

The project will apply an Ecosystem Servive Approach (ESAp) for water resources management which will be used, and developed, through participatory scenario building for climate adaption in consultation with local communities and stakeholders

I am be based in Nsanje, Brenda (Philipines) is based in Salima, Imelda (Philipines) in Chikhwawa, the Indonesian in Karonga and Doris (Philipines) and Florent (French) are based at LEAD-SEA and CISONECC. Two cooperating NGO’s responsible for the documentation and communication of the project.

The stakeholders of the project are:
- Ministry of Local Government and Rural Development (Malawian government);
- Centre for Environmental Policy and Advocacy (CEPA, NGO);
- LEAD Southern and Eastern Africa (LEAD-SEA, NGO (CISONECC is part of LEAD));
- James Hutton Institute (Scottish Institute who will provide resources and information).

The Malawian government is sponsored by the NCCP (National Climate Change Programme).

Our roles in the 4 Districts is to make a profile of what is going on with climate adaptation and mitigation in your District. In Malawi there are a lot of (small) NGO’s working, without communication amongst each other. The sharing of information is therefor our overall focus. We have to find out what grass-rooted project are running or starting and connect these together. We actually will be like a spider in a web. Next to this we are going to give and organize lessons, trainings and meetings about ecosystems, climate change and the consequences of this for environment and biodiversity.

At the end (around 2015…) all our information and reports will be used to make a Climate Change policy for Malawi. VSO has a leading role in making this policy.

Well, that is what I will be doing for the coming year… The first challenges have already arrived: 2 or 3 powercuts a day, heavy rains (which cause flooded and destroyed roads), no paper or toner for the printers, slow internet and locals who only speak the local language (Chichewa). But happily, I do have nice Malawian colleagues to work with :-).

Tionana!!! (See you)

Voor degene die mij persoonlijk willen volgen: mijn waarbenjij.nu pagina is bij deze online! (http://marijelangstraat.waarbenjij.nu/).  Op deze pagina zullen (naast het werk) ook de meer persoonlijke verhalen komen. Natuurlijk zal ik ook regelmatig op de By Nature blog een up-dat plaatsen, maar deze zal ik meer op het werk gericht houden. Maar iedereen die alles ook op een meer persoonlijk vlak wilt volgen is van harte uitgenodigd om een kijkje te nemen op waarbenjij.nu en zich aan te melden voor de mailing list!

Ik heb het een paar dagen geleden al via social media de wereld in gestuurd: By Nature goes Malawi! Sindsdien krijg ik een hoop vragen hoe ik daaraan kom en waarom ik het ga doen. Het is immers niet zomaar iets. Ik ben geen expat die in luxe gaat leven, maar een 'vrijwilliger' die op basis van een onkosten vergoeding (net genoeg om van rond te komen in Malawi) met en tussen de plaatselijke bevolking gaat leven en werken in 1 van de armste delen ter wereld. 

Het begon in januari 2012. Via een vriendin hoorde ik dat VSO (zie de page about VSO, onder Malawi) ecologen/klimaatdeskundigen zoekt. Na wat contact heen en weer mijn CV opgestuurd. Eigenlijk met niet al te veel verwachtingen. Eerst moet je maar eens door de assesments heen komen en dan moet er ook nog een placement komen die je aanspreekt (en die jou ook zien zitten). Na wat mislukte aanbiedingen in Zuid-Oost Azie, kwam in juni dit jaar de vraag of ik interesse had ik een project in Malawi. Daar moest ik toch echt even over nadenken. Ik ben nog nooit in Afrika geweest en heb eigenlijk ook nooit echt een binding met dat land gehad. Ik zag een hoop ellende van corruptie, HIV en burgeroorlogen voor me. Na een aantal gesprekken met mensen die er geweest waren en een hoop bureau onderzoek heb ik de knoop door gehakt: Ik ga het doen. Helaas mocht het in eerste instantie  toch niet zo zijn. De fundraising van het project kwam niet rond en na een poos toch besloten dat het project niet door zou gaan.

Tot eind oktober. Totaal onverwacht kwam een mailtje dat de financiering rond was en of ik alsnog wilde komen. Startend vanaf februari 2013. En tja, na toch nog enige twijfel was de knoop toen best vlot doorgehakt...

Waarom ik het ga doen? Ik moet bekennen dat het voor mij toch echt een avontuur is. Een jaar lang in zo'n andere cultuur en onder ronduit primitieve omstandigheden werken lijkt mij een geweldige ervaring. En tegelijkertijd help ik er ook nog andere mensen mee. Een betere combinatie bestaat er in mijn ogen niet. Dat het niet makkelijk gaat worden weet ik heel goed. Ik zal de Afrikaanse werkinstelling vervloeken, een hoop armoede zien, mezelf tegenkomen en behoorlijk heimwee krijgen. En toch.. Naast dat zal ik ook een andere cultuur leren kennen, nieuwe mensen ontmoeten, op mezelf aangewezen zijn en zo verschrikkelijk veel leren. Ondanks dat ik het ongelooflijk spannend vindt, heb ik er zin in!!

Wat het project allemaal inhoudt en wat Malawi voor land is ga ik hier niet herhalen. Die informatie staat allemaal onder de page Malawi op mijn site. Dus indien je geïnteresseerd bent: lees het eens op je gemak door. De sites zullen de komende tijd nog regelmatig wijzigen. Momenteel is ook voor mij nog niet alles duidelijk en veel zal ook pas echt duidelijk worden op het moment dat ik in Malawi ben... Overigens is het land politiek stabiel. Ik zal dus niet in een burgeroorlog o.i.d. belanden. Neemt niet weg dat de medische zorg in het land ronduit belabberd is, ziektes als malaria, tuberculose, HIV, dengue en weet ik niet wat zijn de dagelijkse gang van zaken en Nsanje leeft al een jaar of 20 op de rand van een hongersnood....

En nu begint het grote voorbereiden. Informatie verzamelen en lezen over Malawi en de (klimaat)problematiek die er speelt, publiciteit en bekendheid geven aan het project, medische keuringen, vaccinaties, verzekeringen en belasting, ik ben nog wel even zoet. En nog even een leuk spaarpotje op proberen te bouwen, want als ik daar eenmaal ben wil ik 1: ook wel wat van het land zien en 2: graag ook nog iets direct voor de lokale bevolking doen.
Het project waar ik aan ga werken is namelijk iets waarvan het nog jaren zal duren voor er daadwerkelijk resultaat zichtbaar zal zijn. En tja, aangezien ik toch enigszins resultaat gericht ingesteld ben wil ik ook wel iets direct zien.

Daarom heb ik het plan opgevat om vooraf in Nederland geld in te zamelen waarmee ik lokaal iets voor de lokale bevolking kan doen. Wat precies? Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat nog niet helemaal weet. Mijn plan is momenteel om eerst een half jaar om me heen te kijken om te bepalen wat de mensen daar nu daadwerkelijk hard nodig hebben. Om daarna samen met de locals iets op te zetten. Dat kan variëren tot het faciliteren van schoolmateriaal voor een school tot het helpen van boeren aan betere landbouwwerktuigen of misschien wel het helpen van beginnende ondernemers. Of (afhankelijk hoeveel ik bij elkaar krijg) misschien wel meerdere projecten... Meer informatie volgt!!! (en mensen/bedrijven die mij hierin willen helpen zijn meer dan welkom!)

De koudegolf heeft Nederland alweer even verlaten, maar wat was het heerlijk. Een week op de schaats toerend door Nederland. Tochten makend in en rond de stad (Rotterdam) en de natuur. Als je zo vanaf Rotterdam over de Rotte en de Rottemeren schaats valt het toch weer op hoe anders alles eruit ziet vanaf het water (of ijs dan, in dit geval). En ook hoe mooi de natuur kan zijn zo vlak buiten de stad!

Toch geeft schaatsen een beetje een dubbel gevoel. Aan de ene kant heerlijk over het ijs heen vliegend, genietend van wat je om je heen ziet (en af en toe weer met een ruk uit je gedachten getrokken wordend als je schaats weer in een scheur terecht komt). Typisch Hollandse plaatjes met molens, witte polders, rietoevers, Koek en Zopies en schaatsende mensen. Maar aan de andere kant zie je ook een reiger beteuterd en hongerig naar het bevroren water kijken en vooral: de ongelooflijke rotzooi die mensen kunnen achterlaten!!

Lege boterhamzakjes, kartonnetjes en plastic zakken tegen natte billen, bekertjes alles slingert in de rondte. Ik blijf het toch asociaal vinden. De natuur biedt zoiets moois, vrij voor iedereen om gebruik van te maken en dan krijgt het dit als dank terug. Ik schaam me op zo'n moment toch een beetje voor mijn medemens.

Op zaterdagmiddag had ik het geluk om een familiebezoek te kunnen combineren met een middag schaatsen over de Kortenhoefse plassen. Diezelfde dag werd er een tocht georganiseerd. Met als gevolg hordes mensen die van heinde en verre over de plassen aan het schaatsen waren. Op dat moment begon ik me toch ook nog wat anders af te vragen. Als kind hadden mijn ouders een vijver in de tuin. Als klein meisje leerde ik al dat als de vijver dicht gevroren was, er geen wak in geslagen mocht worden. Mijn vader leerde me dat door het lawaai van  op het ijs slaan de visjes van streek raken en dood gaan. Iets waar ik me mijn hele leven toch braaf aan gehouden heb (hoewel ik bij mijn studie wel iets meer leerde over geluid en trillingen onder water, dan alleen visjes die van streek raken ;-) ).

Toen ik die hele massa mensen over het ijs zag glijden (sommige iets soepeler dan de andere) moest ik weer aan de woorden van mijn vader denken. Al die ijzers op het ijs, dat moet toch een behoorlijke herrie geven onder het ijs?? Wat doet dat eigenlijk met alle (in winterrust zijnde) dieren onder het ijs? Is zo'n weekje ijs en schaatsen schadelijk of valt dit allemaal wel mee? De rest van de middag kon de gedachte me toch niet helemaal los laten. Misschien ook een beetje het nadeel van werken als ecoloog, soms is het moeilijk te genieten zonder aan allerlei effecten en gevolgen te piekeren. En de schaatsliefhebber in mij zou het toch wel erg vinden als ik er de natuur schade mee zou toebrengen. Ondertussen was ik de mensenmassa al snel weer ontvlucht door zo ver mogelijk van de vastgestelde route af te dwalen (onderweg concluderend dat het mooiste ijs te vinden was bij de bordjes met 'niet betreden, levensgevaarlijk ijs'. Even in het midden latend of dat wel zo slim was ;-) ).
 
Terug thuis bleef het toch aan mij knagen. En op een niet zo drukke avond ben ik maar eens gaan googlen naar de effecten van schaatsen op de natuur. Met als resultaat: Vrijwel niets!! Af en toe wordt het eens genoemd onder het kopje waterrecreatie. Maar de specifieke effecten van schaatsen op het waterleven: niks, nada, noppes.  Dat viel me toch wel een beetje tegen. Ben ik dan de eerste die zich afvraagt wat er onder het ijs gebeurd bij zo'n massa tocht? In Nederland zijn allerlei effecten van recreatie op natuur onderzocht. Van mountainbikers (een groep waar ik ook toe behoor) tot wandelaars. Als ik dan inschat hoeveel mensen zullen mountainbiken en hoeveel schaatsen, dan winnen de schaatsers in aantallen toch echt. Hoewel het mountainbiken natuurlijk vrijwel het hele jaar doorgaat (broedseizoen!) en schaatsen een enorme piekbelasting geeft. Toch vind ik vreemd dat de effecten van zo'n volkssport nooit nader bekeken zijn. Ik hoop dat er stiekem ergens iemand is  die hier iets meer over weet. Ondertussen blijf ik nog even verder googlen of ik iets kan vinden en zet ik mijn schaatsen in het vet. Hopelijk volgende winter weer!!